اختتامیه جایزه ادبی «جانِ‌تان جور» در جمعی صمیمی با حضور پارسی زبانان ایرانی و افغانستانی در سالن سعدی حوزه هنری اصفهان برگزار شد. به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، این مراسم در سالروز بزرگداشت بیهقی و در میلاد پیامبر اکرم (ص) و امام جعفر صادق(ع)، در عمارت سعدی حوزه هنری واقع در خیابان استانداری، با حضور جمعی از شعرا و نویسندگان افغانستانی مقیم اصفهان برگزار شد. در ابتدای این مراسم، غلام‌عباس حسینی (راهان پارسی) مدیر خانه ادبیات مستقل افغانستان، از کسانی که در برگزاری این جشنواره تلاش کرده‌اند، قدردانی کرد. وی ادامه داد: طرح جایزه ادبی «جانِتان جور» کمی پیش از اینکه امیدهای افغانستان سقوط کند مطرح شد، اما متأسفانه اجرای این جشنواره به تأخیر افتاد تا اینکه در هفته سوم شهریورماه فراخوان را منتشر کردیم. حسینی با اشاره به ارسال ۱۰۰ اثر به این جشنواره خاطرنشان کرد: در چنین وضعیتی که افغانستان دارد هیچ چیزی نمی‌توان یافت که حالمان را خوب کند به جز ادبیات و هیچ مناسبتی هم بهتر از این تاریخ برای برگزاری اختتامیه نبود. مدیر خانه ادبیات افغانستان در اصفهان افزود: «جانِتان جور» تنها یک جایزه ادبی نبوده و نیست، بلکه پنجره‌ای است برای نگاه و همزیستی برای مردم پارسی زبان. وی ضمن اظهار خرسندی از حضور ۸۰ درصدی خانم‌ها در جایزه ادبی «جانِتان جور»، قول حمایت از استعدادهایی که در این جشنواره کشف شده‌اند را داد. در ادامه این برنامه، باقر ایمانی نوازنده و سازنده ساز «دمبوره» به اجرای چند قطعه موسیقی با موضوع افغانستان پرداخت. پس از آن نیز زهرا حسینی و مرتضی قنبری به اجرای روایت‌خوانی دو نفره با عنوان «سرزمین من» پرداختند. این مراسم با شعرخوانی محمد نظری در قالب مثنوی با مطلع (جهان تاریک می‌شد خسته سر در لاک می‌برد/ خدا در بی‌خیالی‌های مردم خاک می‌خورد) ادامه یافت. پس از آن محمد شریفی یکی از داوران این جایزه ادبی به قرائت بیانیه هیئت داوران پرداخت. در این بیانیه آمده بود: «در مجموع تنوع و تکثر آثار به گونه‌ای بود که غالب آثار از نظر محتوایی تحت تأثیر تحولات اخیر افغانستان و وضعیت خاص کرونایی قرار گرفته بودند و آثار بوی غم و مرگ و انتحار می‌داد. از آنجایی که ادبیات داستانی نسبت به هنرهای دیگر باید تأثیرگذاری عمیق‌تر و پایدارتری بر مخاطب بگذارد، پذیرفتن تحولات مقطعی اجتماعی به عنوان موضوع اصلی آثار داستانی قابل قبول نبود و اما در خاطره این مورد قابل قبول بود، از طرفی در خاطره‌نویسی با تنوع موضوعی بیشتری روبه‌رو بودیم از جمله مشکلات مهاجرت، دغدغه‌های شخصی، کرونا و غیره. سعی داوران بر این بوده است که آثار انتخابی نشان‌دهنده تلاش و کوشش نویسندگان و اشراف آنها بر درون‌مایه‌های قوی‌تر باشد و نیز توجه به مسائلی مانند آشنایی با تکنیک‌های نوشتاری، روایت‌های اقلیمی، همراه کردن خواننده با جزئی‌نگری، پرهیز از شعارزدگی، ترکیب تکنیکی روایت، آغاز خواندنی، حس‌انگیزی و تعلیق و پایان مناسب.» عبدالواحد رفیعی یکی از دیگر داوران این جایزه ادبی در پیام ویدئویی خود گفت: برگزاری چنین جشنواره‌هایی به صورت همیشگی باعث رونق و رشد ادبیات و هنر می‌شود و این کار بسیار ستودنی است، نوشتن در این روزگار امری دشوار است، زیرا معضلات زندگی ما را اسیر کرده است و از نوشتن بازمانده‌ایم. وی با اشاره به اینکه به عنوان مخاطب عام تمامی آثار را سه یا چهار بار خوانده است خاطرنشان کرد: بسته به برداشت شخصی و لذتی که از آثار بردم آن‌ها را انتخاب کرده‌ام. داوران این جایزه ادبی محمدشریفی، سید مرتضی شاه‌ترابی، زهره حسینی آزاد، محمداسماعیل حاج علیان و عبدالواحد رفیعی بودند و مراسم تقدیر و اهدای جوایز با حضور برخی از داوران و سرپرست حوزه هنری استان اصفهان و مدیر خانه ادبیات افغانستان و... برگزار شد. در پایان این مراسم، در هر یک از بخش‌های خاطره و داستان دو نفر به عنوان برگزیده انتخاب شدند. در بخش خاطره‌نویسی، مریم ناظری و محمد حسینی به صورت مشترک برگزیده شدند و در بخش داستانی، رحیمه علیزاده به عنوان نفر شایسته تقدیر و نرگس نوری (جوان‌ترین شرکت‌کننده) به عنوان نفر برگزیده این بخش معرفی شدند. گفتنی است، این جایزه ادبی به پاسداشت «ابوالفضل بیهقی» تاریخ‌نگار و نویسنده در بخش‌های داستان کوتاه و خاطره‌نویسی مختص مهاجرین افغانستانی ساکن استان اصفهان برگزار شد. انتهای پیام/